Yağmur ve Sen Şiiri - Bünyamin Nesimoğlu

Şehre yağmur yağıyor
Gece lacivert bir yalnızlığa bürünürken
Kelimelerden dökülüyorum yokluğuna
Ve gönlümün kıyısına gözlerin vuruyor
Aklım gidiyor
Düşen her damlanın sesi
Sensizliğin haykırışı oluyor
Şehrin suskunluğunda bir çığlık gibi yankılanıyor
Karanlıklara takılıyor gözlerim
Karanlıklar aydınlanıyor
Gözlerimin önüne hayalin geliyor
O ruhumun karanlıklarına rengini veren gözlerin
Karanlıklarımın en uç yerinde beyaz gülüşlerin
Yağmurun sesi
Umutlarıma düşüyor
Ve gülüşünün sesi yüreğime vururken
Sensizlik içimde fırtınalar koparıyor
Seni seviyorum diyişin
Boş ver diyişin aklıma takılıyor
İçimde hüzün bulutları birikiyor
Ve kaçak iki damla gözyaşı ile eşlik ediyorum yağmura
Yağmur sonrası yalnızlık kokusu kaplıyor alemi
Ve rüzgarla sana olan hasretimi gönderiyorum
Yağmur yağıyor şehre
Gülüşlerin düşüyor gönlüme
Ve iklimimde sevda rüzgarın esiyor
Bin yılda geçse sevdan umudumdur…
07/06/2010 silivri