Yağmur ve Sen Şiiri - Cevat Üstün

yağmur yağar kuru topraklara
çatlamış toprağa yürüyen su misalidir
yüzünden dökülen yaşlarla sana gelişim
sonbahar yaprakları savrulurken gülhanede
ne o çınar duyar nede atında oturan
yağmur yağarken gülhaneye
sen düşersin aklıma
duru ve gülen yüzünle
yağan yağmurdur İstanbul’a
bense gelen sana
eylül sabahında zeyrekte
türküler mırıldanır gramofon
eski bir yalnızlığı çağırır
fenerin dar sokaklarından sana gelirken
bir tren çığlık çığlığa müjdeler haydarpaşadan
emirganda eski dostluklar adına yudumlanan kahvenin kokusu gelir
ben sana gelirken
yağmur ve sen serinletirsin kuruyan yüreğimi