Yağmur ve Sen Şiiri - Eva Aslan

yağmurlu bi sonbahar günüydü...
ben yine evden bi bahaneyle çıkmış,
seni bir kez daha görebilmek,
bu günümünde bir dakikası daha seni görmekle geçti diyebilmek için,
olanca gücümle koşuyordum...

insanlar acaba bu böyle soluk soluğa niye koşuyor diye merak ediyorlardı..
onlara söyleyebilseydim keşke seni görebilmek için koştuğumu..

ve sizin oraya gelince durdum! ! ...
sen ordaydın! ! ! bütün ihtişamınla..
ve kalbimde durdu,, çünkü sen sevdiceğine bakıyordun..

ben o bakışları bilirim..
aynı benim sana baktığım gibiydi..
sende benim gibi aşk acısı çekiyordun...
o zaman konuşabilseydim,,
sana diyebilseydim,,
'sen acını bana ver senin yerinede çekerim'
diyebilseydim...

şimdi evdeyim...
bakışların o acılı duruşun gözlerimin önünden
bir saniye bile gitmiyor..
ben oraya senin acı çeken halini görmeye gelmemiştimki..
senin o gül yüzünü gülerken görmeye gelmiştim..
ve sana şunları haykırmaya..; ;
seviyorum işte seviyorum! !