Yağmur ve Sen. Şiiri - Ali Sarıtaş

Sabah uyandım gökyüzü gri,
Aynaya baktım mutsuz biri.
Camdan baktım,
Yağmur yazmış şiiri.
Dün gecenin karanlığına,
Senin sol yanına,uzandım.
Burnumda tenin,ellerimde ellerin.
Saçlarının rüzgarında uyudum.
Sabah bi uyandım ellerim bomboş,
Yatakta bi grilik karşıladı beni.
Saçlarının renginde gökyüzü.
Tamam dedim.bu sensizliğin hüznü.
Zor kalktım yataktan,
Sanki ayaklarım,ellerim ve beynim.
Dün gecenin karanlığında,sana akmış.
Bana bitik duygular kalmış.
Yokluğun içimi acıtmıyor.
Ama beni de yanına alıyor.
Ellerimde yıkık, virane bir ben kalıyor.
Bedenim anladıda gülüm, ruhum anlamıyor.
Sensizliği ve çaresizliği ölüm sanıyor.
Her gün deli yağmurlarda yıkanıyor.
Beni benden bile kıskanıyor.
Gidişini bedenim anladıda gülüm,
Bu deli ruhum anlamıyor.
Geceyi ve karanlığını,
Seni ve tenini bekliyorum.
Gelde kurtar beni ruhumdan.
İnan kaçış yok bundan.