Yağmur ve Park Şiiri - Onur Aldemir 2

Bugün bir kez daha gittim o sanayi parkına,
Bir kez daha baktım kalbimde yaşayan ölümsüz anılara.

Bulutlar ağlıyordu yine, yağmur yine hafiften yağmaya başlamıştı,
Ancak bu sefer mutluluk değil umutsuzluk gözyaşlarıydı.
Ölümsüz düşümle geldiğim parktan,
Umutsuz gülüşümle ayrıldım.

Hayatı yaşadığım o banka,
İmkansız düşlerimden kurdeleler bağladım.
Heyecandan titreyen gerçeklerim yok artık,
Onların yerini ruhsuz yalanların aldı.

Diz çöktüm yalanının gerçeğine,
Kabullendim bu düşün asla gerçekleşmeyeceğine.
Karanlık yarınlarımı rahat bırak,
Pembe yalanlarla dolu geleceğin senin olsun.

Karanlıklarım benimdir, yarınlarım evimdir,
Yalan sözlerin senin olsun, kalbim hâlâ derindir.
Yine yağmurlar yağıyordu sanayideki parkta,
Denesem de öldüremedim anıları, kaldım arafta.

Ölümsüz anılarımı düşlerimin arasına koydum,
Ve hepsini alıp evimin yolunu tuttum.
Ayrıldım o lanetlenmiş parkın imkansız düşünden,
Farkındalığımın en kötü yanı da bir daha gelmeyecek gülüşünden.