Yağmur ve İnsan Şiiri - Haldun Güner

Yağmur ve İnsan,

Yağmur tıkırdıyor camlarda,
Ağaçlarda, bahçelerde, yollarda,
Damlaları dinliyorum, pıtır pıtır,
Toprak yutuyor her damlayı,

Su tanecikleri dökülüyor,
İnsan da, yağmur gibi olmalı,
Saman alevi gibi değil
Yunus gibi, kırk yılda pişmeli,

Sel olur, coşar akarsın,
Menzile çabucak varırsın
Sonra birden duruverirsin
Yıktığın, bozduğunla kalırsın

Çiselemeli insan,
Akmalı, yavaş yavaş,
Her gün, her dakika,
Kumbaraya para atar gibi

Sel, çığ, bora değil,
Yavaş yanmak varken
Saman alevi gibi
Yanıp bitivermek niye.

Ekim. 2017