Yağmur ve Huzur Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

Bir duam vardı…
En çaresiz anlarımda yanımda olan…
Kalbimin üzerine hafifçe dokunup, Rabbimden dilediğim…
Gözlerimi kapatıp her boşluğumda gönlüme; belki bir gün
yağmurla gelir, dediğim…

“Yağmur; diğer adıyla huzur…
Hayalime kavuşturan vefalı dost,
Ya da derttaş…”

Yorgun gecelerde, başı ağrıyan kalabalıklara umut, soğuk
buluşmalara elçi...
Anlatılamayan yoklukların adı, gecelerin bilinmezliğinde
bir köşebaşı.
Soğuk hayallerin, zifiri karanlığın esrarengiz efendisi…
Nitekim; duyguları da taşır o…
Ey yeryüzündeki bütün yalnızlar!
Söyleyin, haykırın ne derdiniz varsa.
Fazla durmaz bu elçi…

“Yine yağmur…
İki kişi yine kavgasını yapmakta…
Haykırın duyguları, ey yağmurdaşlar!
Sırılsıklam sunalım hayallerimizi bu gün hasretkârlara!
Bu yerde…
Bu toprakta…
Yürek ortasında…
Ertelenmiş mutlulukların karmaşıklığında…”