Yağmur ve Hüzün Şiiri - Cihangir Özyürük

Yağmur yağıyor istanbulun boş sokaklarına
Sağanak, dolu dizgin, ince bir müzik eşliğinde
Parklardaki banklar sırılsıklam, ölesiye
Yollarda ince bir billur ışıltısı, karanlığı delip geçen
Rahmet denen şu yağmuru herkes severde;
Bir ben sevemedim, oldum olası hemde.
Hep hüznü hatırlatır bana yağmur
Nedendir bilemem hep içim kararır yağmurda
Belkide yaz çocuğu olduğumdan sevmiyorumdur
Belkide bana yalnızlığı hatırlattığından...
Şiddetli yağmurdan insanların kurşun yemişcesine kaçmaları,
Gökyüzünün anlamsız ve içkarartıcı bir renge dönüşmesi,
Romantiklerin aksine ölümdür bana yağmurda yürümesi.
Beynime çakılan bir çividir adeta her yağmur damlası,
Ruhuma bir hançerdir yağmurun iç gıcıklayan sesi.
Dedimya, sevmiyorum yağmuru oldum olası,
belkide yağmurlu bir günde olacak kalbimin son çırpınması...