Yağmur Ve Gül Şiiri - Melek Tiryaki

sen varya sen
bilmiyor sun ki
yaşadıgım bu kente
yoklugunda ne hallerdeyim
her yagmur yagdıgında
gelecegim diyerek
gidişin gelir aklıma
yagmur yagar
çiselenir gözlerim

karışır özlemin
yagmurla birlikte damlalarima
beni yalnız bırakmazlar
kentimin yagmurlarıyla göz yaşlarim

bulutlar toplanırlar
benim gökgözüm de
onlar aglayınca
bir ben islanırım
tek başıma
bu kentte

saclarıma düşer damlalar
bir de ellerime
düşerken üzülme der gibi
yıkar saclarımı
okşar elimi

yagmurlu bir günde
bana bir gül vermiştin
bir gülün kaldı bende
kırmızı tek bir gül
anısı olsun diye
özlenle kuruttugum

bir
yapragını
koparsam
yagmurlu bir günde
esen rüzgara versem
sana getirir mi
senden bana hediye gelen gül
yine yagmurlu bir günde
olsun benden sana hediye

kendisi ulaşamasa bile
kokusu ulaşır mı sana
kokusundan tanırmısın
senin bana verdigin
o kırmızı gül oldugunu

senden anı olarak
yagmurlu günler kaldı
birde kırmızı gülün
özlemle kokladıgım
atmaya kıyamadıgım
hasretinden yandıgım
seni hatırlayıp andıgım
yagmuruyla aglayıp
islandıgım bu kentte