Yağmur Ve Gece Şiiri - Hasan Can

Bir yağmur belirir gökyüzünden apansız,
Sırılsıklam olur şehir, duraklar boşalır,
Caddeler sessiz olur...
Bir gemi limandan kalkar,
Fırtınasında kaybolur denizin.

Yağmur inatla devam eder,
Alır başını bir meçhul karanlığa doğru süzülür,
Kendi adımlarında başkası yürüyor,
Ruhunu başka bir bedene satmış gibi...

Fütursuz bir ihtiyar kaldırım taşına uzanmış,
Ömrünü nihayete erdirip gidecekmiş,
Yağmura bir kurban verme niyetindeymiş gibi...

Şehir müptelası olur sessizliğin,
Yağmurun son damlası,
Bir yaprağı dalından ayırıp,
Son akıntısına bırakır...

Şiir olur gece bir şairin dilinde,
Abartısız anlatır mısralarda yağmuru,
Her adımda gölgeler birbirini izler...
Ve söndüğünde gece lambaları,
Karanlığa gömülür gölgeler...

Gece henüz kendinden haberdar,
Bir umudu alır gömer kendine.
Saklandığını sananlar geceye sığındığını bilmezler,
Ve onlarda kendinden henüz haberdar oldugunda,
Saklanmayıp, gömülü olduklarını farkederler.

Bir var oluş başlar böylece,
Onun adı gece...
Ve aynı anda bir yok oluş başlar,
Onun adıysa fütursuz birkaç gömü.