Yağmur Ve Filozof Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

YAĞMUR VE FİLOZOF

Yağmur ve kaos...
Kasvet yağıyor gözlerinden,
Hüsransı göklerinden.
Üstelik,
Kuşların göllere veda zamanıdır;
Ey altın kuğu,
İçime saldığın dehşetli güzelliğe
Paydos!

Yağmur ve sen...
Hüznü sağnak sağnak gönlümde hicranın.
Geceme puslu bir kamer doğuyor;
Kâh batıyor, kâh ortaya çıkıyor.
Aheste bir yangın içinde kamer,
Ağır ağır ruhumu eritiyor;
Bitiyor umudu içimde Ferhat'ın...

Yağmur ve filozof...
Gözlerim damlaları bir bir irdeliyor.
Sukûnet içindeyken mahlûkât
Ve yakıcı bir serenat arzusundayken dilim,
Bu sukûn ilan-ı aşkımı perdeliyor.
Düş değil bu, hakikât
Ki yığar acısını bağrıma kat kat
Beni vurgunlara atıyor;
Elim titrek, ayaklarım sendeliyor...

Yağmur ve kaos...
Ey altın kuğu, sana paydos.
Yağmur ve sen...
Gönlüme işlenmişsin desen desen.
Yağmur ve filozof...
Of avâre gönül, offf!
YUSUF GÖKBAKAN