Yağmur ve bir adam Şiiri - Semih Batman

Önce bir rüzgar esti üşüten
Daldan yapraklar düştü ardından,
Karışıp gittiler çok uzaklara
Ortalık ise toz duman.

Bir kaçışma bir panik sardı korkular gibi
Tüm çevreyi birden,
Yağmur vardı sicim gibi yağan kapkara bulutlardan,
Islatan ıslattığı kadar bir o kadar da,
Yürekleri karartan.

Bir camın ardından bakan adam,
Koşar adımlarla çıktı sokağa,
Eline aldığı şemsiyesini açamadan
Ruhunun derinliklerinde duyduğu acıya da
Aldırmadan,
Garipçe gülümseyerek baktı önce..
Sonra attı elinden şemsiyesini bıraktı kendini
Yağmurun altına özgürce.

Yürüdü durmadan yürüdü,
Kaybettiğini bulmuş gibi sevindi birden
Durdu.. önce bir daha baktı geriye,
Ne fırtına ne de yağmur durduramadı onu,
Koşarak gitti adeta kalbinin çağırdığı o yere.