Yağmur ve ben birde gece-Şiir

Bu gece Dersim’de yağmura verdim kendimi,
Gözlerimde yağmur siğim-siğim.
Akıp gittim mayıs kokan sokaklarda.
Bu gece ben ve yağmur ne kadar da yorgunuz,
Yüreğimizde ağır bulutlar kapkara,
İkimizde ağlıyoruz.
Dersim’de şimdi sokaklara düşmüş gece,
Bir yanı karanlık düşman,
Bir yanı yaralı sarhoş,
Deli dolu.
Bir yanımda hüzünlü gülüş,
Bir yanımda özgür/lüğün küskün düşleri.
Ben ve yağmur birde hüzünlü gece,
Sokaklara düşmüşüz.
Aklımda özgür/lük düşleri,
Kalbimde fırtınalar,
Çaresiz.
Çarpar yüzüme uzak anılarda kalan reyhan kokusu,
Munzurun teri.
Çarpar yüzüme Mazgirt dağlarının Kekik kokusu.

Bu gece yağmur ve ben,
Sarılıp birbirimize,
Islak ve yorgun,
Uğruna bir ömür koyduğumuz,
Vazgeçilmeyecek kadar soylu,
Hayallerimizi arıyoruz.
Oysa;
Bir nefeslik ötede,
Kanlar içinde özgür/lüğüm,
Bir uçurum dibinde paramparça,
Yatar öyle boylum boyunca,
Yatar öyle yapayalnız.
Ay ışığı vurur fırtınalı gözlerine.

Bu gece Dersim’de,
Hasretin vurgunuyum.
Bir yanımda açık mavzer yarası,
Bir yanımda iflah olmaz,
Dikiş tutmaz,
Çifte kardeş acısı.
Kanamaktayım.

Bu gece yağmur ve ben,
Ne kadarda yorgunuz..
Bu vicdansız,
Bu Allahsız,
Bu kitaplara sığmaz ölüme isyanlardayım.

Yüreğimizin üstünde ağır bulutlar,
Kardeşin kardeşe kıydığı bu cihanda,
Yaşamaktan utanıyoruz.
Bu gece sokaklara düşmüşüz Dersim’de.
Yağmur ve ben Birde gece,
Sarılıp birbirimize,
Çığlık çığlığa ağlıyoruz.

20/07/2002-TUNCELİ