Yağmur ve Ben Şiiri - Metin Hanlıoglu

Kimi zaman sessiz çisenti olup,
İnceden inceye bir senfoni çalarak,
Kimi zaman da bir hışımla yağarsın;
Susuz kalmış gönül çölüme,
Yudum yudum, kana kana içilesi.
……………………………………….
Sen yağmurum bense toprağın.
Sen olmasan…..
Ne hükmü olur kıraç toprağın.
Sen olmasan, ah sen olmasan,
Kıymet mi bulur gülüm, yaprağım.
………………………………………
Usul usul, tane tane yağ bana!
Sana susayan bağrım ıslansın.
İçimi vatan tutmuş ayrılık ateşini,
Çatlamış dudaklarımdan kalemim sana ağlasın,
Sade ve boyasız kelimelerle.
Ve sonra,
Kardeş olsunlar,
Güllere verdiğim bütün renkler,
Seni yansıtan gökkuşağının yedi renginde.
………………………………………….
Sen yağmurum bense toprağın.
Sen olmasan…..
Ne hükmü olur kıraç toprağın.
Sen olmasan, ah sen olmasan,
Kıymet mi bulur gülüm, yaprağım.
……………………………………………..
Kimi zaman gürleyerek gelir,
Kimi zaman da sağnak sağnak ağlarsın;
Can vermek için ölmüş ruhuma.
Her tohum seninle çatlar,
Rüzgarla sarılıp dans etmek hayaliyle.
Sürgün verir yetim benliğimdeki her fidan,
Bulutlarla birlikte sana gelmek için.
…………………………………………..
Sen yağmurum bense toprağın.
Sen olmasan…..
Ne hükmü olur kıraç toprağın.
Sen olmasan, ah sen olmasan,
Kıymet mi bulur gülüm, yaprağım.
……………………………………………
Kimi zaman yanağıma bir buse kondurur,
Kimi zaman da ırmak olur çağlarsın;
Beni yalnızlıklarımdan çalıp,
Koynunda uyutmak için.
Sarıp sarmalayıp ninnilerle,
Gül dalında büyütmek için.
…………………………………………..
Sen yağmurum bense toprağın.
Sen olmasan…...
Ne hükmü olur kıraç toprağın.
Sen olmasan, ah sen olmasan,
Kıymet mi bulur gülüm, yaprağım.
(MEÇHULİ-053659)