Yağmur ve Ben Şiiri - Rıza Yıldız

Yağmurları seviyorum oldum olası
Islatsın iliklerime kadar ve istediği kadar
Günün bir yerinde ayağımda çizme
Bir de çoban şemsiyesi on iki telli
Düşün asfaltladığı gri yollardayım
Uzun mu uzun esip duran anı rüzgârlarında
Yağmurun her çisesi senin serinliğin
İstediği kadar yüzüme ve tenime değsin
Ne kadar yürüsem, ne kadar yorulsam
O kadar kısalır uzayan yollarım

Dayanamıyorum yağmurlara
Ve bir de donmuşluktan kurtulan senli anılara
Bir kor yanar küllerin arasından bilemezsin
Fena dağılıyorum benliğimden
Dışımdaki yağmura değil sitemim
İçimdeki yağmur var ya ıslık çalan
Bukağılamış yüreğimin ince dallarını
Ne kadar sürecek sana bağımlılığım kim bilir
Daha ne kadar gözlerim yaşaracak bu yağmurlarda
Daha ne kadar adımlayacağım anı kaldırımlarını
Sabahın er saatinde sıcak ekmek kokusu gibi
Beni sana sürükler durur içimdeki gri bulutlar
Dolu yüreğimin camlarını takırdatırken
Ben de yağdım yağacağım

Yağmur ve ben, yüreğimizde sır gizli
Hayalin uçan halısındayız kaldırımlarda
Soracak kimse yok derdimi dinleyecek
Bulabilsem bitmez şarkımı söyleyeceğim
Sesim ormanlar ve dağlar uğultusunda
Dökülürüm tüm yüklerimden sağanak gibi
Hüzne takılı sensiz barınağımda
Ahşap bir hayat akıyor varoşlarımda
Yaşanmışlıklar betimlenemiyor dilimde
Sen bu yağmuru gözyaşlarıma say
Yağmurlara dayanamıyorum da
Her yağmur dekolte bir düştür, hüzün yüklü
Beni kendine çağırır

14.02.2013-Aydın