Soğuk bir Nisan günü, dışarda yağmur
Bense pencerenin önünden etrafa bakıyorum.
Her taraf karanlık, bulutlarsa mor,
Saçlarım avucumda, kaderd ağlıyorum.
Caddeler kimsesiz, yerlerse ıslak.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Olmadık bir takım hayaller kuruyorum.
Penceremden seyrederken caddeyi.
Beni saran korkudan kurtuluyorum,
Sıcacık bir hava sarınca evi.
Diz çöküp yalvarıyorum, Yüce Yaradanıma,
Ne olursun aydınlat şu karanlık dünyamı.
Güneşin ışıkları girsin küçük odama,
Yeniden mutluluklar doldursun hayatımı.
aldı götürdü beni,selam olsun sevgi dolu dost yüreğinize,kutlarım
sevgiyle kalın e mi
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta