Yağmur ve ben Şiiri - Nevzat İncedere

01.05.1973

Kirli kabuslarından uyanmıştım gecelerin
Yağmurlarla yıkanırım tertemiz düşlerime
Titrerim rüzgârda yaprak misali gidişlerine
Yüreğime vurur acısı yağmur damlaları gibi

Ritimler tutar dakika, dakika zaman hasretine
Öksüz çırpınışları duyulamaz kalbimin yağmurda
İstanbul'a yağmur yağıyordu yine hazin ve hasretle
Bütün sokakları ağlıyordu adata benimle bu şehrin

Ben en çok kimsesizliğime ağlıyordum içten içe
Bütün şehir sana ağlıyordu sanki iç çekercesine
Bense en çok sensizliğime üşüyordum yapa yalnız
İliklerime işliyordu yağmurla birlikte hasretin acıları

Yağmurla birlikte ağlıyorduk koyun, koyuna sırsıklam
Ağladığımı kimse anlayamıyordu göz yaşımı yağmurda
Ben yağmura inat yürüyordum umutlarımın arkasından
Sen vardın, hayalin vardı akan sularda umutlarım vardı