Yağmur Ve Ayrılık Şiiri - Gökhan Yazıcı

Bu akşam ayrılırken,
Gözyaşımı gizledim.
Bulutların gözlerinden
Yağmur akarken.
Tutamadım kendimi
haldaş oldum buluta,
Kaderin elini tutupta
uzaklaştım yavaş yavaş,
Gönlü kırık mazi
arkamdan bakarken.

Sandım ki yalnızlığı
hissetmem sinem de
Sokaklar yalnızdı benim yerime.
Ama hissettim yalnızlığı,
Duyuverdim yine de.

Üzülmem zannetmiştim,
Güneş üzgündü yerime.
Bir yerlere saklanmış,
Karamsardı belli.
Ben yine de üzgündüm
Sessiz sessiz giderken,
Sağnak vardı bu akşam
Sen bana “git” derken.

Bir adım, bir adım daha,
Saymadım kaç adım,
taş kalpli sokağın.
Dönüp de el sallamadım.
Anlamadım seni,
Anlamadım beni
yağmura bırakan seni.
Her damla içimi
Yakıyor ey kadın!
Arkamdan sessiz sessiz,
Bakıyor bir kadın.