Yağmur Damlası

Gökten inerken
Yanındaki kardeşlerinden
Kendini fark etti ‘yağmur damlası’
Sağındaki solundaki de babası anası
Ooo ne de çoktu, hepsi hısım akrabası
Semaya ne zaman çıktığını bilemedi
Fakat dünyaya inişi muhteşemdi
Harika bir manzara…
Fakat o kadar çoktu ki kardeşleri
Ezilecekti az daha
Derken kendini buldu ırmak yatağında
Bireyken keşfetti ‘toplumsallığı’
Nice taşlardan sekip suya karıştı
Hisseti kitlede bireyselliği
Bireyselliğin tadını, tuzunu…
Dere tepe düz gitti, güz de bitti!
Anladı, her yolculuğun sonu var
Yaşamakta güzeldi hani
Tükense de azar azar
Şaştığı şu idi ki:
Suyun içinde damla!
Nasıl ’ben’ kalabildi?
İnişi ve yokuşu öğrenince damla
Dolunca kabarcıktan yüreği gamla
Ben olmak istemedi artık
Ölmek neydi peki?
İşte o an, o denize
Deniz ona doldu
Kabarcığı ve rengi soldu
Her yan deniz oldu