Yağmur(su) Düş Şiiri - Vedat Aydoğan

gün göğerdi sisli bir esriklikle
sessizce güneşle barıştı yağmur
çanak çanak açtı badem çiçekleri
kan birikti çehremde taze ve serin
kör bir serçe fırladı yüreğimden
aceleyle örttü göz kapaklarımı

yollara dağıldı hazin damlalar
damlalarla boğuştu beyaz güller
gri kızıl düşlerle meskun her yer
giderek inleyerek aşkla sarsıldı
çünkü bu zaman
bu köhnemiş truva atı
gök gürültüsüyle ilk kez tanıştı

yaprak yaprak döküldü sonra
maziyi yüklenen yorgun laleler
hem olmuş hem gaddar serkeş bir keder
zift gibi yapıştı gecelerime
öyle bir mihenk oldu ki sözlerim
uslanmadı ne bir harf ne bir heceyle

va