Yağmur sonrası Şiiri - İsmet Anik

Kara bulutlar bırakmış
Yeşil yaprağa seni.
Baktım; Güneşi gördüm,
Gök kuşağının renklerini,
Dünyayı gördüğüm damlacıkta
Ben yoktum.

Yağmur sonrası
gölcük olmak istedim,
Başaramadım.
Akıp gitmişim taşlamış yüreğinden.

Damlalar kükremiş
Söküp almış senden beni.
Oysa yağmuru ne çok severdim,
Sen, düşündüğüm penceremde.
Koşarcasına buluşurlardı,
camlardan kayan iki damla.

Hangi damlada geleceğini bilmiyorum,
Yağmur başlayınca,
sonuna kadar ıslanıyorum.

Kimse bilmiyor ağladığımı,
Sebebini de.
Onun için yağmur altında ağlamayı seviyorum.
Her yağmurda ağlıyorum
Ve rahatlıyorum.
Oturuyorum kaldırıma, yaslanıyorum akasyaya,
Yağmur sonrası gölcüklere dalıyorum.
Serçelerden önce.

Her yağmurda ağlıyorum,
Ağlamak için,
Yağmuru bekliyorum.