Yağmur Sevdalısı Şiiri - Sevgi Gül İlkan

İyiydim ben;
Rüzgarlarla bir olup, yağmurlar hasta etti beni.
Oysa ki biz çok iyi anlaşmıştık.
Gün boyu birlikte yürüyüp, toprağın kokusunu içtik.
Rüzgarın sazı eşliğinde,
Yağmurun türküsü dökülürken yüzüme,
Yüreğimin kirpiklerimde piyano çalması,
Ah, ne haz vericiydi.
İyiydim ben,
Karga sesli hapşırık,
Romantizmin içine edene dek.
Alnımda güneşin teni.
Ah rüzgar,
Ah yağmur,
Bana bakma işini yine evdekilere şutladınız.
Üstüm, başım, sağanak;
İçime yazdığım şiir bile ıslanmış.
''Sen yine mi şemsiyesiz çıktın'' dediklerinde,
Merak etmeyin, bütün suçu üstüme aldım
İçim ısınsın diye yaptıkları çayın keyfiyle.
Akıllanmaz, akıl almaz bir yağmur sevdalısıyım ben;
İyileşir iyileşmez,
Kendimi sokağa atarım yine,
Cama vurduklarında;
Şemsiyeye, senden nefret ediyorum diyerek.
Akıllanmaz, akıl almaz bir yağmur sevdalısıyım ben,
Delice.