Paçaları ıpıslak bitmekte olan gece
Herkez yağmurdan kaçmış
Ben yağmura yürürüm
Günahkar iken,
Seni böylesi aşkla kutsadığım için,
Makyajı akmış kadınlar gibi,
Tanık olur ve ağlar,
Boyasını dökecek kadar tüm binalar
Bir tek ben duyarım onların feryadını
Yükselip sonsuzluğu çınlatacak kadar
Karanlık kavşaklar da bilir beni
Bu yüzden salmamaya direnir asi,kaçak hayalini
Bak işte yeniden geliyorsun!
Ateş kayıklarının üstünde alev alev
Yine gülüp kaçıyorsun yansan da
Yine de güzelsin
Yine kül olsan da
Akşam sürgününden geldim az önce
Bilmediğim birkaç sokak daha tanıdım
Kırmızı güller bıraktım peşimde
Tükürebildiklerimle
Günbegün beliren kamburumdan,
Dönüpte bakamadım bile
Kırağı sabahların bir bekçisi olmalı elbet
Yapraklardan yuvarlanırken yağmur suları,
Toprağa düşmeden bir duası olmalı
Birçok kimsenin olduğu,
Kendi boyutun da huzurunu dilemeliyim Tanrıdan
Güneş şefkatli elleriyle dokununca toprağa,
İlk ışıklarla geçişini seyretmeliyim,
Yağmur penceresi gözlerimin ardından
Kayıt Tarihi : 7.7.2004 19:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!