Yağmur nağmeleri Şiiri - Enes Ateş

Azılı bir yağmurdan kaçıyorum,
İliklerime kadar aşklanmışım!
...Sırtımda kahrın kandan pelerini,
törpülüyorum pıhtılaşmayan gözyaşlarımı...

Ağır bir yağışın ızdırabıyla
cadde cadde, sokak sokak koşuyorum..
yeşile meyilli trafik lambaları,
Bundan durmayışım...

Avazım çıktığı kadar susuyorum,
gazabından kurtulamadım dilencilerin!
her yokuşta biraz iniş, çıkış biraz..
yıpranıyorum cumbalı evlerin parıltısında...

Görüyorum ki gece, en karanlık tükrüğüyle
bir nefret kusuyor ekşi yüzüme..
Bir deprem titrekliğindeyken ayaklarım,
sığmıyorum şehirlere; hızlıyım, çok hızlı...!

Ben ne kadar sen olduysam sevgilim,
o kadar kendimden uzaklaşmışım
Anladım bu mezarın başında...!
...........ve şimdi,
en çok kendime yakınım...