Yağmur muyum? Şiiri - Mehmet Şerif Ekici

Süt anne! Ömür hangi cismin ayrıtındaydı?
Ne verdi geçen mevsim?
Ceviz gölgesinde sersemleyen bir sevdadan başka..
Duvara küsmüş ayna, gezgin geceler, kitap ve aksak umut
Ben bulutum sadece bulutum süt anne!
Bulmak yitirmenin nesidir?
Aramak mı şimdi Kolotova’yı?
Bir ayağı çukurda mı hep sevmelerin?
Memelerin onun için bunca beyaz
Yağmur muyum,
Yağmur muyum süt anne?
Geziniyorum şimdi an’ımın boşluğunda,
Yaprağını gerçeğe sunmuş pembe karanfil,
Sarı krizantem…
Bana eşlik etmekten bıkmış kalemim,
Ve yeniden şiire muhtaç susuz özlemlerim,
Tarihin dışlayışı, anlayacağın bulantı…

Derelere yağıyorum, sulara, denizlere,
Suya ihtiyacı olmayan her alana,
Yağmur muyum şimdi süt anne, yağmur mu?
Gezinmekte bu yürek yerlerde ta yerlerde
Yağmur muyum süt anne?

Sen hiç sevda emzirdin mi süt anne?
Yalnızlığın çığlığında umudu öğütledin mi?
Karanlık odalarda mı yatırdın,
Acı mı emzirdin, ağıtla mı büyüttün?
Bir sana sormadım buhranımı,
Bir sen kaldın içime cevap süt anne…