YAĞMUR KUŞLARI
Her sabah erkenden
Birkaç şirin Yağmur Kuşu
Konup verandaya, ötüyorlar biteviye
Ama bu kadar da olmaz ki…
Uykumu bölüyorlar gevezelikleriyle…
Ahdettim
Onlara adını ezberletmeye
Olmadı…
Öğretemedim ne yaptımsa
Ünsüz harfler tamam da
Ünlüleri ünleyemediler nedense
Şaşırdım doğrusu
Ne var sanki
Altı üstü üç beş hece…
Utandırdılar beni
Gölge düşürdüler kaç yıllık mesleğime
Adım çıktı beceriksiz öğretmene…
Geçen gün gelip
Bahçemdeki erik ağacının tepesine
Dönüp durdular delice
Sonra indiler yere
Vedalaşmaktı niyetleri besbelli
Ya da özür dilemeye…
Birer öpücük kondurup gagalarına
Uğurladım ötelere, sevgiyle
Azat ettim kuşlarımı kendimce…
Yanına gelirlerse boşuna arama öyle
Ayaklarına mektup bağlayamadım
Mektup benim yüreğimde… /
Naime ÖZEREN
Naime Özeren
Kayıt Tarihi : 20.9.2018 11:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aslında yağmur kuşları istemişler ki siz anlatın sevginizi...'Bu koskoca sevgi sığar mı hiç üç beş heceye...' demişlerdir. Yoksa siz ne yapıp eder öğretirdiniz onlara o ismi, bunca öğretmenlik tecrübesiyle.
Emeğinize sağlık Naime Öğretmenim. Kutladım içtenlikle. Yolunuz hep açık olsun. Sevgi ve selam ile.
Koca Çınar
AntolojimYorumlarPaylaşTweetlePaylaş
Bilmez misiniz?
Koca bir çınar devrilirken
Ne yetimler bırakır
Kovuğunda yaşayan.
Henüz yastayken
Çınarın köklerinden zor bela
Taze çıkan sürgünler,
Aldıkları darbelerle
Yaşasalar da, birer ölü gibidirler.
Ve koca çınarın
Varlığında baltaya sap olamazken
Gölgesinde tüneyenler,
Hasettendir, belki bilmeden
Kibrite çöp olur,
Kendi bedenlerini de yakıverirler
Defne;14.09.2018
TÜM YORUMLAR (3)