Yağmur yalıyor yanaklarımı.
Hınca hınç kalabalıkta yalnızlık otururken yüreğime.
Akşam, akşam taa sabahtan başlıyor.
Ayaklarımın gitmek istemediği yerde.
Düşünemiyor insan böyle anlarda.
Düşünceler menevişleniyor, kıvrak kıvrak.
Yakalayamıyorsun anlamlarını imgelerin.
Yaldırdıyor kapkara toprak bile.
Kor acıları küllendirecek kudreti varken bedeninde.
Yağmur yakıyor gözlerimi
Gözlerimden asitler boşalıyor.
Arıtır, paklar sanırdım eskiden evreni.
Duyguları aklar.
Bir hoş eder, sarhoş eder sanırdım adamı.
Bilememişim sel olup gittiğini anıların umudun.
Bilememişim ardından bakılıp kalınacağını
Beyazın bir çırpıda sileceğini maviyi.
Son damlalarını akıtırken yüreğime zehrinin
İyiye, kötüye dair ne varsa anımsanacak,
Alıp, dalga geçip, gideceğini.
Kayıt Tarihi : 29.11.2010 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!