Yağmur Kadar Zamansız Bir Hikaye

yağmur yağıyor
kaldırımın hemen yan tarafından
dökülüyor, akıyor bütün okyanus
silip süpürecek sanıyorum önüne aldıklarını
ama bir kuru yaprak inatçı
bırakmıyor
tutunduğu her neyse!
kapılamıyor akıntıya
ne yapmalı dıyorum kendimce
yardım edip akışa mı bırakmalıyım?
yoksa sadece yaprağın gayretinimi izlemeliyim?
olacak gibi deil
her iki seçeneği de reddediyorum
sonunda yaprak yokmuş gibi
çoktan akıntıa kapılıp gitmiş gibi
davranmaya çalışıyorum
olmuyor işte
dolmuş geliyor
biniyorum
bir süre duraklıyor dolmuş
gözlerimi yapraktan ayıramıyorum
gitmeliyim belki
gidemiyorum
dolmuş hareket ediyor
gözlerim hala yaprakta
ders verdiğini düşünen bilgin gibi mutlu
birazda gururlu
belki akıp gitse
bende takılacağım peşine
ama gitmiyor duraklıor
sonra ortak noktamızı buluyorum
ikimizde hayatın akışına çekilmek istemiyoruz
bana bir ders vermiş olmalı diorum kendi kendime
akşam tekrar donuyorum durağa
yağmur hala çılgın
çarpabildiğine çarpmak istiyor
çarpıyorda yıkamıyor
tek dileği insanları delip geçmekken
sadece huzur verdiğine inanamıyor
küfrediyor eğik düştüğüne
yaprağın olduğu tarafa bakıyorum
bakıyorum
son bir ders veriyor bana
'HAYAT AKAR ENGEL OLMAYA ÇALIŞMA! ! ! '''