Yağmur hüzünlerini döker

Yağmur hüzünlerini döker

Yağmur Hüzünlerini döker toprağa…
Ulaşır sabırsızlıkla bekleyen tohuma.
Özlemdedir yağmurun hüzünleri tohum.
Aşk eder hüzünle, gün ışığına sevdalıdır.
Sevda, hüzünle yoğrulur ulaşır yeryüzüne.
Tohum yeşerir,çiçek açar,rüzgarla sevişir.

Tozlanır bir delikanlı gibi, içi içine sığmaz.
Ayrılık başlar, dans eder sevgilisi olur rüzgar.
Mecnun olur aşkından, sürmez sevdası uzun.
Bırakır eller bir birini, sarhoşluğunda aşkın.
Düşer boş bir anında koynuna, bir başka çiçeğin.

Başlangıcı olur bu özlem, başka bir sevdanın,
bırakır kendini yaşamın girdabına,
Gün ışığı, rüzgar ve yağmur...
Tatmıştır tüm aşkları
bir o kadar da sevdaları.

Hüzünlenir yağmur toprağa,
Fısıldar aşkını, toprak tohuma
Ahh ahhh bu kaçıncı düşüşüm toprağa,
bu kaçıncı sevdam, kaçıncı yaşamım.

Hüzünlerine yağmurun, gebe olan Toprak,
hüzünlerini dökmeğe arzulu Yağmur, an be an.
Mutluluk gebedir hüzüne.

Hüzünde Mutluluğa,
Dönüşümlüdür Aşk gibi,
Hüzün dönüşür mutluluğa,
Mutluluk da hüzüne.

Şekil önemli değil.
Girdabında kainatın
her dönüşümümde
Başka bir sevdadır yaşamım...

09.09.2007
Wermelskirchen/Almanya
Hikmet Feridun Demir