Yağmur güzellemesi Şiiri - Yusuf Işık 3

YAĞMUR GÜZELLEMESİ

Yağmurlu bir günde
Çocuklar koşuşturdu bahçemizden
Ellerinde yağmur uçurtmalarıyla
Çıktılar bahçemizden
Karşı vadideki yemyeşil düzlüklere

Islanmayı hiç düşünmüyorlardı eminim
Ama ben üşüyordum pencerenin önünde
Her yağmurda hüzünlenirim ben böyle
Çıplak ayaklı o çocuğu düşünürüm
Elleri de ıslanmış simitleri de
Ama yaşam coşkusu hiç dinmemiş belli
Ha bire bağırıyor ‘simit,taze simit’
Ne var ki almıyor insanlar
Çocuğun ıslak simitlerini

Bir kuş
O da yağmurdan kaçıyor besbelli
Titreyerek kondu pencerenin önüne
Birden uyandım çocukluk düşlerimden
Sobaya bir odun daha atmalı
Bir bardak çay daha koymalıyım bardağa

Üşüyorum,üşüyorum
Bu yağmurun ardı
Kar boran tipiye çalacak belli
Dışarı çıkmalı ben de koşmalıyım
Yağmur altında
Palto,kazak,daha da odun almalıyım

Başka bir kuş kondu pencereye
Ama hayret üşümemiş,titremiyordu
Gözlerinde baharın ışıltısı var
Kanatlarını açmış beni çağırıyor
Ona gitmeliyim,onunla gitmeliyim

Pencereyi açıyorum
Yeniden derin bir nefes çekiyorum sigaramdan
Yaşamak güzelleşmeye başlıyor
Çok sevdim bu kuşu
Bana beni getirdi,seni getirdi
Sevgi getirdi,umut getirdi
Yağmur da getirdi ama
Dostluğunu,sıcaklığını da getirdi

Haydi dostum ver elini uçalım
Yağmuru,tipiyi,boranı hiçe sayarak
Özgürce mutluluğa koşalım. 28.11.89