Herkes kendi doğrusunu savunurken
yanlışlar onların arkasından bilinmeyen
sisleri ile kaybolur.
Kanunlar doğruları savunur, her zaman (?)
O yüzden, doğru olduğu için suçlular
suçsuz yargılanır.
Çekildi duman ciğerlere
Her çekişte öldü bir ağaç gölgesinde
Vedalar acı, temizliğin uğrayamadığı cesetlerde
Durdurulamıyor zarar, durulmaz kan!
Yeşillik çöktü mağaranın çukuruna
İnsan her işini elleriyle halleder
Her şeyi elleriyle birlik olup tutmayı öğrenir.
İnsan, kalbi de avuçlarının arasına alır
elle tutmayı bilmek yetmez
bu sefer
Ruhunla, benliğinle tutup taşımayı
Uçarak gidiyorum Yakutistan’a
Varmak bilmiyor kızgın dalga,
Dur geçeyim sana bir Han’da
Varıyorum ama görüyor sadece sadet
Unutmuşum gibi gidiyorum
Çok soru işareti var
Her şey nafile, sorularım gibi
Gelmişim dünyaya,
Sonra fark ediyorum
Gelmişim bilinmezliğe
O bilinmezlikte çok nafile
İnsanoğlu, her şeye bir anlam yükler
Şarkılara, hediyelere, mekânlara…
Ama en büyük hatası
İnsanlar.
Kendi cinsine anlam yükler
Sonra parçalanır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!