Yağmur Güncesi-5 Şiiri - Bahadır Çiftlikli

Elini tuttum eksiksizdi ellerin
Tutunca göğe çıkardı beni ellerin
Bak göğe şimdi
Hep mavi, hep mavi

Hep mavidir gökyüzü
Geceleri sadece
Üstü örtülür
Uyuduğu için hayat

Ve yağmurun sarhoşluğundan yıldızlar esriktir
İnsan, insan olduğu için bile bir parça eksiktir

Ellerin uzundu, ellerin o kadar beyazdı ki
Hakkım sandım yaşamak
Senin gözlerin yaş akmasın diye
Senin yerine de ağlamak

Gözlerin ay ışığıymış senin
Kanımda gelgitler yaratan
Ve yüzüme yakamoz vurduran
Tamam anladım buymuş yaşamak

Ve yağmurun sarhoşluğundan yıldızlar esriktir
İnsan, insan olduğu için bile bir parça eksiktir

Al işte sevgilim bu hayat
Senin için bu hayat ve yaşamak
Kapanmaz bir yaradır göğsümde
Karanlığa teslim olmuş yıldızlar

Şimdi bir kalem çekip, bütün bunları yazmak
Mavi kalemim bitmiş nefesini yazmaktan
Ve affet sevgilim şimdi gökyüzünü
Siyah kalemim ile yazacağım

Ve yağmurun sarhoşluğundan yıldızlar esriktir
İnsan, insan olduğu için bile bir parça eksiktir

Gidiyorum çünkü
Bu şehrin cenazesinde
Bir tek ben ağladım
Yağmur yağıyordu, yoktunuz

Hepiniz sustunuz
Ben yedi kere çarmıha gerildim
Soruyorum size ey insanoğlu
Affedilmedi mi hala suçu sevgimin

Ve yağmurun sarhoşluğundan yıldızlar esriktir
İnsan, insan olduğu için bile bir parça eksiktir