Yağmur Gözlü Adam Şiiri - İsmet Zeren

Derindeydi
Ulaşamadım yağmur gözlü adama
Ellerimde sevdanın yangınları vardı
Geçmemişti o henüz hüzün köprümden
Çıkaramadım deryadan son fasıldaydı
Derimdeydi
Silemedim sıcaklığını dokunuşların
Tenim yok oluyordu ağladığında
Susmak mı iyi geliyordu tükenişlere
Çığlıkların burdayım diyordu sen duymasanda
Yağmur gözlü adam
Kendin çıkacaksın gözyaşı kuyusundan
Ve kendin sileceksin izini hayatımdan
Yoksa döneceksin gitsende bir gün
O zaman daha kötü olacaksın
Yokluğumda arayarak gerçeği
Ben istemedim
Ağlamanı ve gülmeni
Dokununca
Kendi yolumda yürüdüm hep
Kendi sonumun olduğu yere
Çık artık çık içimden
Ey yağmur gözlü adam
Ben artık gülen gözlerin esiriyim