Yağmur düşüyor bu gece istanbul a

Yağmur Düşüyor Bu Gece İstanbul’a

Bu gece yağmur düşüyor İstanbul’a,
Sanki, sanki uzaktan benim yalnızlığım ağlıyor.
Gökyüzünden süzülen her damla,
Senin sıcaklığın gibi, sanki beni sarıyor.

Toprakla buluştuğu zaman,
Senin kokun her tarafı kaplıyor.
Ah, o koku var ya o koku,
İçime işliyor, kalbimi dağlıyor.

Penceremin önünde bir mum yanıyor,
Alevi titriyor, tıpkı benim gibi.
Rüzgâr her estiğinde sen geçiyorsun,
Gözümün önünden bir hayal gibi.

Gecenin sessizliğinde adını fısıldıyorum,
Sanki duvarlar bile seni dinliyor.
Bir zamanlar elimde tuttuğum umutlar,
Şimdi parmak aralarımdan kayıp gidiyor.

Ah İstanbul… Sen ne çok şey saklarsın,
Bir kadının gözyaşını, bir adamın susuşunu.
Yağmur her yağdığında ben o sokağı hatırlarım,
Seninle yürüdüğümüz, ellerimizi sakladığımız o sokağı.

Bir şemsiye, iki gölge…
Ve kalbimde ömürlük bir yara.
Sen gittin ya, o günden beri
Ben her yağmurda biraz daha eksiliyorum

Biliyor musun, bazen düşünüyorum,
Belki de bu şehire düşen her damla
Her yağmur, gökyüzünün değil,
Benim içimdeki özlemin gözyaşları oluyor.

Ve her damlada bir “keşke” yankılanıyor,
Her seste bir “dön” gizleniyor.
Ama sen yoksun,
Sadece adın kalmış, bir şarkı gibi dilimde dönüyor.

Bir gün yine yağarsa yağmur İstanbul’a,
Belki sen de aynı gökyüzüne bakarsın.
O an bil ki, ben yine seni anıyorumdur,
Bir köşede, sessizce ağlıyorumdur.