Yağmur düştü gül'e Şiiri - Ertuğrul Bey

Toprak buluştu tomurcukla önce
Filiz açtı sabrettikten sonra günlerce
Yaradan verdi canını pay çıkarmasın kendine kimse
ALLAH boyadı renkten renge
Bir çok insan kendini bahçıvan sandı
Öyle ya bir çok haddini bilmez vardı
Zaman verdi gereken gücü kuvveti
Büyüdü gün be gün büyükçe serpildi
Ey gidi had bilmezler hak gelipte kopartın diyemi can verdi
Yaktı güneş yaktıkça kuruttu
Oysa istediği biraz ilgi biraz sevgi birazcikta suydu
Direndi her zorluğa onu ayakta tutan tek şey umuttu
Ümitler bitti derken gökleri saran kara kara buluttu
Takaadi neredeyse bitmek üzereydi
BEKLENEN AN GELDİ BEKLENEN
GÜL'E YAGMUR DÜŞTÜ
Kimse kimsenin hikayesini bilmez bilemez
Suyla birlikte gül çostukca çostu kendine geldi
Şükretti rabbine iyige güzelliğe koştu
Yaşadığı zorlukları bilmeyen
Bilmek istemeyenler
Dayanamadılar bu yükselişe
Ellerine aldılar ne kadar yıkacak şey varsa sen de sopa ben diyeyim kürek yada kazma giriştiler sözde işe
Yaradılış bu ya gül adı üstünde
Masum ve savunmasız
Koparıp kaçacaklardı
Mesnetsiz izansız hayasız
ALLAH Celle celaluhu
Hiç yalnız bırakır mı ey gafiller gülünü bırakırmı dermansız
Ol dedi ve oldu
Hepsi döndü bir bir kül'e
Siz öyle hatırlayın öyle bilin
YAĞMUR YAGMUR DÜŞTÜ GÜL'E