Fakat öyle kolay değildi sevmek,
Yağmur yağdırasıya.
Nedensizdi bulutların arzusu kadar,
Kendiliğinden sevmek...
Ben senin şekillerini değil,
Kalbini örten şekilsiz bulutlarınla,
İçimden geçişini sevmiştim.
Sen dünyanın cazibesine kapılmakla,
Yollarını benden ayırdın.
Oysa ben içimdeki büsbütün bulutlarla,
Dünyanın kusurlarını bile düşünmeden,
Kalbine yağacaktım.
Yazdığım onca yağmur duasını hissetseydin,
Yıldırım hızıyla birbirimizi anlardık.
Ama sen sevgime tutulmamak için
Kibrin şemsiyesini açtın.
Şimdi kalbin çiçeklendirilmediği için,
Hala çiçek verecek birilerini arıyorsun.
Ancak aceleye getirdiğin dua yüzünden
Doludan kaçamayacaksın.
Kayıt Tarihi : 28.3.2019 23:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!