İnsanlar kümelenmiş bir tepeye
Ağlarlar insin rahmet diye
Sorarlar bu susuzluk niye
Kıpırdanır yüzlerce kişi ümitsiz
Eller eller eİler kalkmış havaya
Bunca mutsuz kişi başlar duaya
Yağsın da seyredelim derler doya doya
Mırıldanır yüzlerce kişi ümitsiz
Sema berrak tek bulut yok
Hüzün çöker içte umut yok
Kesilir sesler hiç bir çıt yok
Hazırlanır yüzlerce kişi ümitsiz
Bir kafile yavaşça İner tepeden
Bir kafili yitik umutla gelen
Bu kupkuru gün bu sıcak öğlen
Homurdanır yüzlerce kişi ümitsiz
Kayıt Tarihi : 3.5.2004 08:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!