Yağmur Duası Şiiri - Nurettin Sevim

Bunaldı hayvanlar, sarardı yapraklar,
Yarıldı toprak derince.
Kurudu pınarlar.
Bitkiler bir damla su bekledi günlerce,
Yağmur yağmadı yeryüzüne.
Bütün varlıklar “Yağmur duasına” çıktılar,
Lisan-ı hallerince.
Yeryüzünün çaresizliğini görünce,
Onlarla birlikte,
Yıldızlar dua ettiler bütün bir gece.
“Şimşekler çakıyordu gökyüzünün,
Zikri gibi cehrice.”
Yıldızlar dualarını bitirince.
Dünya açtı gözünü gündüze.
Arkasından sabah oldu sessizce.
Serin bir rüzgâr esti yağmurun müjdecisi.
Gökyüzünde yağmur yüklü bulutlar belirince.
Şaşırdı önce,
Sonra sevindi içten içe.
Bir huzur doldu içine.
Ellerini kaldırdı şükür etti Rabbi’ne
Yağmur yağmaya başladı ince ince.
Kabul olmuştu dualar.
Rahmet yeryüzüne inince.
Bütün mahlûkat ortak oldu bu sevince.