eski adreslerimden geçip
sana geliyorum
kırık dökük
paslı bir otobüsün
suyu ve yağmuru unutmuş camlarından
küskün topraklara bakıyorum
akşamın alacasıyla oyalanıyor zaman
mekanlar
yalayıp geçiyorlar
sivri omzumu
kime, neye varacağı
belirsiz bir yolculuk bu
tek korkum
yolumu şaşırıp
kendime varmak
yarı saydam ruhumun en dibine
dokunmaktır
kaçarken aklım yüreğimin içinde,
küskün bir kokuya yakalanmaktır.
ah la soledad;
yalnızlığım fısıldıyor son durağın yerini
kafamın içindeki yüzlerce muzip tilkiye…
Kayıt Tarihi : 8.3.2009 02:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!