Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
evet,çoçukluğumuzdan,anımsadığım birçok dizelerle,güzel bir çalışma,üstadı kutluyorum.eyvallah
Günün şiiri / şairini kutluyorum.
Sayın Tarık Torun'a katılıyorum.
Ancak Sayın Torun'un 'Üye Şairlerden Günün Şiiri' sayfasına da uğramalarını isterdim.
Her iki şiirin de aynı konulu olması, biz öğretmenler adına gurur verici olsa da, en azından bir diğer 'Günün Şiiri' sayfasında yer verilmiş olması takdire şayandır.
Sevgi ve saygıyla...
Tebrikler ,guzel dizeler , sade anlasilir bir sekilde guzel bir DUA olmus. Saygilarimla (Suayip Resadoglu )
Şiir güne düşmüş tebrikler.
Ancak;
Ağlanmaz götürse yavruyu bir sel:
...Ben bu ifadeye takıldım. Sonuçta bir şiire dize olarak yazılmıştır ama, kendi fikrimdir, belki de anlamadığım içindir ki bu ifadeye katılamam.
Saygılarımla.
Bir öğretmenler gününde öğretmenle ilgili şiir görmek isterdik 'GÜNÜN ŞİİRİ'nde yazık! Bu nasıl seçici kurul? Binlerce öğretmen üyeniz ve sisteminizde 862 tane kayıtlı öğretmenle ilgili şiir var, yukarıdaki şiire ve şaire sözüm yok yanlış anlaşılmasın ne yapalım toplumun bakışı bu, bari şiirde de unutmayasaydınız, ben yine de bütün meslektaşlarımın gününü kutlar, yaşayanlara sağlık sıhhat rahmeti rahmana erenlere dua dileklerimle siz sevgili seçici kurula başarılar sunarım efendim!
Tarık TORUN
Türk Dili ve Edebiyatı-Coğrafya Öğretmeni
MEB/YEĞİTEK-ANKARA
Ağlanmaz götürse yavruyu bir sel:
Bu mısra biraz abartılı geldi. Genel olarak gayet iyi. Tekerlemeyi de güzel kullanmışsın. Notum:8 Tebrikler.
Basit, yalın, çocuk tekerlemesi. Her bulut bin bir umuttur. Ormanlar tüketildikçe bu tekerlemeler çok defalar tekrar edecektir. Yağmur Duası da insan psikoloji üzerinde çok etkilidir. mutlu eder. Kan, volkan , kurban nasıl oluşur. çok soyut kavramalı sözcüklerdir ki, Şair; yakarışını çok farklı duygularla vurgulamış. Kutluyorum. selam olsun.
Biz çocukken
Tarlada çamur teknede hamur
Ver Allahım ver gani gani yağmur diye söylerdik.
Şiirine'10'puan verecektim, 'Puan Ver' kutusunu açamadım bir türlü !..Sen mi elini uzattın, yoksa, o eller buraya da mı uzandı Akıncıoğlu!
Boş ver eksik kaldı diye söyleyeceklerim,üzülme!
Bunlar seni anlamak için yeter..
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta