Yağmur Duası Şiiri - İbrahim Çelikli

“amin çığrıştırmışlar”dı
Davulluyla, Yazılıkaya arasında
çapıtlar bağlandı Tekke çöğür dalına
horozlar kesildi bulgur aşına
Hapbana aşçıydı yağmur duasında;

çocuklar elele tutuşup
tekkenin etrafında döndüler
“-teknede hamır
tarlada çamır
ver Allah’ım ver
sicim gibi yağmır”

ilahiler, mevlitler okundu,
dualar edildi
“-amiiin” denildi
kaçıştık köye doğru
hava karardı,
gök gürledi,
bir-kaç damla yağmur çiseledi

düşen yağmur damlalarının
sanki toprakta
yandığını sandım
o anda buharlaşıp kaybolduğuna
hayretler içinde bakakaldım...

birilerinin yüzü
yine de pek gülmedi
“-Elhamdülillah Şükür” demeyi
ihmal etmedi
gönülsüz gönülsüz...
birilerine göre
“-nasibimiz kapanmış”
diğer birilerine göre de
“-ya biri cenabet”
ya da “-aramızda beynamaz var”mış

kimi cenabet, kimi beynamaz...
ama herkes kendi açısından özürsüz...
birilerine göre birileri beynamaz...
toprak yanar,
çiçek açmaz
kurur otlar
yağmur yağmaz...