Yağmur'du Üşümüştüm Şiiri - Saliha Kaşkır

Sonbaharı kışa bağlayan bir gündü
Kime merhaba desem,arkasını döndü
Yalnızdım yürüyordum,yağmur du üşümüştüm
Rutin adımlarla ve bir şarkı dudağım da
Ne söylüyordum,hangi şarkıydı ve hangi makam da
Ama içten di yüreğimden,dudaklarıma dökülmüştü

Ve ben ömrüm de tatmadığım aşk'ları
Ve yaşamadan yarım bıraktığım,yaşanmışlığı
Bu ilk defa gördüğüm ve bir daha göremeyeceğim
Bu son defa tutunduğum,yabancıyla bölüşmüştüm

Sonbaharın kışa döndürdüğü,yağmur du
Bir yabancı,gülüşü güz yangını gece kuşu
Omuzları çökmüş,hayatın yükünü taşıyamıyordu
Bir ayağı basarken ecelin ensesine
Bir ayağı dünya'yla,öte alem denen cizginin üstünde
Ne olduğunu bilmeden,sormadan kim olduğunu
Köprü altı çocuklarının,en güzel gülen yüzü
Ve acımasız sokakların,yakıp savurduğu küldü

O sicim gibi yağmur,üstümüzden geçiyor du
Mazgallar çaresiz,cadde göle dönüyor du
Yağmur yağıyordu durmadan
Harap korkunç bir matem yağmuru
Ve bir şey demeksizin,biz konuşuyorduk
Ve yabancı beni dinliyordu,ıslak titreyerek
Onun için anlatıyordum,senin için,kendim için
Bu sevda korkutuyor, dinledikçe korku doluyor gözleri
Yağmur dursaydı eyer ve zaman yetseydi
Anlatacaktım ona,geçmişi geleceği
Ve bu yalan dünya'yı,gerçek olan öteki alemi