Yağmur (Deneme) Şiiri - Funda Kocaevli

Yağmuru severim kendimi bildim bileli. Hüzünlerimi yıkarım yağmurda hep. Yine öyle bir geceye kucak açtım. Yalnızlığım bir başka güzel görünüyor gözüme, bu sonbahar yağmurunda. Anılardan, geleceğe bir gemi salıveririm körfeze. Deniz kokusu içinde ben, yakamoz ışıltılarında gözlerinin feri, çakan şimşekte sevdanın yüzü. Geç kalınmışlıklarımı da bırakırım, yol kenarından akıp giden yağmur suyuna. Arınırım, bir adım daha yaklaşırım yağmurla sana ve umutlara. Bir damlayı tutarım parmak uçlarımla, nazikçe. Sen diye okşarım onu gözlerimle. Güneşle geldin, yağmurla ben sana verdim ruhumu. Doğduğumda da yağmur vardı sanki.

Fonda senin sevdiğin şarkılar. Tüm heceler sana çıkarken, senden gidemeyişimi mühürlerim yağmura. Aşk ağacına, senin adını kazırım. Yüzün güneşi, sesin yağmuru anımsatır bana. Hem içimi kavurur sevdan, hem de aklımı serinletir varlığın. Buluttaki suret senin, yere düşen damlalar sesin, yağ sevgili usul usul gözlerime. Hiç doyamadığım yüzün çakılsın belleğime.

İşte, bir şimşek daha çaktı şimdi. Yağmuru hissediyorum, düşüncemde sen. Ellerim yazmaya başladığından beri, seni anlatıyorum hep. Yüzümü kırbaçlayan rüzgara karşı, yağmurla yaralarımı iyileştiren seni seviyorum. Seni yazmak için belki de yağmuru bahane ediyorum. Sadece yağmur olsa iyi, her şey sana bahane…

Maviler, yeşiller, morlar, pembeler, çiçekler, mevsimler, aklına gelen ve gelmeyen her şey…Tümlüklerin hiçliklere bağlandığı tüm günler, geçmiş ve gelecek, güne perde olan geceler ve bakınca kendimi gördüğüm sen. Yine hızlandı yağmurun dansı. Her an sana gelişimin şarkısını söylüyorsun, bu ıslak gecede benimle yürüyorsun. Seninle ıslanmak ve seni de benle sırılsıklam yapmak, işte en güzeli bu. Kapayıp gözlerimi, ellerimi avuçlarında kaybederek bırakıyorum kendimi yağmura. Karışıyoruz, yağmur toprağa yazıyor bizi. Aşk, imzasını atıyor üzerimize. Yağmuru severim kendimi bildim bileli, tıpkı senin gibi…