Yağmur damlası ve kum tanesi

Yağmur damlası ve kum tanesi

Yamacın kenarında
Çınar ağacı dimdik ayakta,
Kökleri yerin metrelerce altında
Suyu zaptetmiş yıllarca...
Dere yalvarıyor bir damla daha,
Kuruyup yok olacağım yoksa...
Hasretle koptu köklerinden bir damla
Kum taneciğinin sevdasına...
Işıl ışıl, dup duru yağmur damlası
Kavuşmak için sevdalısına
Aceleyle çıktı yola...
Kimi zaman tutundu balıklara,
Kimi zaman bindi yüzen dallara,
Şelalelerde coştu çağladı,
Nehrin hızı yavaşlayınca,
Hasretinden ağladı...
Ağıtlar yaktı sevda üstüne,
Aylar sonra kavuştu denize...
Sordu kum taneciğini yengece,
Mürekkep balığı ile arkadaş oldu her gece.
Orkinoslar taşıdı onu sırtında günlerce,
Ulaştı sonunda Midye sahiline...
Tarihe ve efsanelere tanıklık etmişti bu deniz...
Yapılan savaşlar, tatilde yaşanan aşklar
Etrafında inci gibi surlar,
Limanında dinlenir gemiler, tekneler, kayıklar...
Midye’de yaşanır en güzel aşklar...
Sahilde cıvıl cıvıl yüzüyordu genç kızlar...
Onlara da sordu mavi gözlü kum taneciğini,
Yağmur damlası tutuldu ince belli kızın saçlarına
Yola çıktılar sahildeki kumlara,
Metrelerce öteden görmüştü kum taneciğini
Coşkudan çıldırıyordu hasreti bitmek üzereydi
Mesafeye artık meydan okuyarak...
Genç kızın saçlarından süzülerek bıraktı kendini
Kızgın kumlar içinde yanıp tutuşan sevdalısına...
Yağmur damlacığı sardı onu tüm ıslaklığıyla...
Bir yumurcak geldi az sonra,
Bir elinde kürek, yanı başında bir araba
Aldı götürdü onları inşaata...
Sıva oldular gelin odasının duvarına...
Haftasına oldu çifte düğün,
Şahit oldular bir başka aşkın yaşanmasına...
Gelinlik asıldı duvara, onların tam üzerine,
Yıllarca yaşadılar izlediler mutluluğu gönüllerince...

Haydar Meriç 6.06.2004