Yağmur Damlası Şiiri - Veysel Gider

Nedir Nisan bir? diye, sorsalar bir bilene
“Veysel GİDER geldi, Bayburt’ta yer yüzüne”
Denileceğini sayıp, sessizce ilerleyince
“Ne var - ne yok” diye kendimce söyleşirken
Dolanıp düşündüm, gezdiğim şu koca yerde
Var olan gerçeklerin düzgünce bir izi vardı..

Mürsel babadan oldu, Tevhide anadan doğdu
Çünkü, ALLAH’ın emri, doğru olan bu yoldu…

Doğdu o küçümen; bugün altmışlık Veysel.
1951 yılını yazmışlar, bir iz olsun diye kimliğime
Sevgiyle yaklaşıp, koşarken anılarımın ardından
Güzellikler sarar çevremi, yaşadığım her baharda
Yaratılmış bütün günler, doğrulukta güzeldi
“Bir Nisan”sa gönlümde, damarımdaki ben’di.

Dolaşırken Ay’la Güneş bulutlar arasında
Yere yağsın diye sicim gibi yağmurlar
Tomurcuklar topraktan kaldırsın diye başlarını
Sevgiyle yoğrulsun, en değerli - güzellikler arasında;
Bense her Nisanda, küçümen bir yağmur damlası..
Soyumun duasıyla karışıp, damladı yıllarca omuzlarıma...

Anam – Babam gittiler, O Yüce – Ulu Yurda
Altmışa ayak basan bizim küçücük Veysel’de
Daldırmasa gönlünü suların akışına;
Doğruyu bulmak gerek, altmış yıl bakışına..

Düşlerimde bu günü beklediğim bilemezdim.

Coşkuyla derdi babam:
“Gün bugün; saat bu saat! ” diye..
Anam dua ederdi Rahmetli derinden
“ALLAH’ım…” diyip, bir şeyler söylenerek yalvarır
Gülerek eklerdi “Oğlum, diyor ki: ‘Oşt! Oşt! ..’ ”

Sarılmışız biz şimdi şu gülün dikenine
Yönetmişiz karşımıza geçen günleri
Deli olmuşuz yeri geldiğinde
Çok uslu olmuşuz ara sıra – yada her an..

Günler kovalamış birbirini
Duraklamışız altmışlı bir tepenin üstünde
Gülmek geldi içimden bir ayağım kayarsa diye
Çıktığımıza mı sevinmeli bu gidişte;
Yoksa yakında ulaşacağımız bitiş anına mı? ..

Bayburt, 01.04.2010 Perşembe.