Yağmur Damlası Şiiri - Oğuz Şahin 1

İstanbul’a nakil ediliyordu bütün hüzünler
Kendi kendimeliğimin yetim çığlığına
Adsız tecrübeler biriktiriyordum
Oysaki hiç alışık değildim tekil yalnızlıklara
Tıka basa bir atmosfer boyu
İhtişamlı kalabalıkların içinde bir başınaydım hep
Bu yüzdendir yıldızsız gecelere bağışıklığım
Başka bir yüzün eksikliği gibi bilinse de

Uzak iklimlerin ayazından kopup
Bulutların sırtında geldim onca yolu
Belki maskelerin arkasındaki yüzlerin
Cansız suretlerine sinmiş ölüm kokusunu
Belki bir intiharın izlerini temizlemek için
Belki de yarım ve öksüz bir bitişi avutabilmek adına
Dilsiz acıların bağrına vuracaktım damlalarımı

Sonbaharın sonlarına uzanan saatlerin
Toprağa düşen cemrenin ardından
Rüzgarın hengamesiyle savrulup
Rötarlı buluşmalara gebe bir akşamüstü
Tenime ilişen bütün lekelerle
Çarpışa çarpışa düştüm avuçlarına
Sana adanmış, bir yağmur damlasıydım
Terinin detaylarıyla karışıyordum tabiatına
Tek tanığıydım gözlerindeki varlığın
Üstelik bendim sanığı bu büyüyen yangının
Şimdi bir suça ortak olmanın endişesiyle
Asli korkularımı atıyorum hüviyetimden
Adını paraflıyorum gece nöbetlerime
Ezgisel iç döküşler derliyorum
Sezgisel iç çöküşleri bırakıp bir yanıma
Başka bir yanımdan bereketli topraklar taşıyorum
Tüketilmiş kara parçalarıma

Yargısız ve insafsızca açılan bir yarayı
Başka bir celseye bırakıyorum
Şartlı salıveriliyor umutlar yeniden
Azad ediliyor ömrüm ömrüne ÖMRÜM
Yalınayak eylemlerle kutlanıyor doğuşun
Ve tanrısal sözcüklerle
İsmin fısıldanıyor kulağına
İyi ki doğdun dünyama eyy ‘’AŞK’’
İyi ki doğdun dünyama…