Son damlasıydı yağmurun,
Bir gece ıssıza düşen, sessiz
Diğerleri karışırken toprağa, suya ya da yeşile
O beyaz kalma derdinde
Çünkü çok sevmişti bulut olmayı
Bir de hafif olabilmeyi her şeyden
Fakat ağırdı yer
En yüksektekini çekecek kadar
Kuralları da vardı
Karışmalıydı renkler, başlangıç ve bitiş
Ve uymalıydı herkes, öncekiler kadar
Kayıt Tarihi : 28.10.2009 20:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!