Yağmur Damlası Şiiri - Eren Çetin

Küçük bir yağmur damlası olarak doğdum,
Annem karamsar gri bulutlardı,
Babam soğuk bir fırtına..
...
Seçim şansı benim değildi, düştüm arza istemsizce,
Milyonlarca emsalim arasında tek yalnızdım,
...
Hızla düşüyordum arza, beni bekleyen o tatlı sona,
Yalnızlığım son buldu yanağına damlayıp, dudaklarına doğru akarken,
Yağmur damlasının aşkıydı bu, aşkların en imkânsızı en ümitsizi.
Hem yanağına damlayan binlerce damlanın arasında, beni nasıl farkedecektin?
...
Sanırım artık yolun sonuna geldim yere düşüyorum,
Ama düşmeden önce..
Bir kelimeye binlerce anlam yükledim, sana sesleniyorum! !
Seni Seviyorum! ! !