Yağmur Damlası

Bu şehirde,
İçinde sen olduğun için,
Kalmaya karar vermiştim.
“Dur” demen yetti,
Gitmelerimi önlemeye.
Ama şimdi,
“Kal” diyecek kimse yok.
Ben unuttum senin adını bile.
Artık şiirler yazmıyorsam kahve gözlerine,
Artık tutmuyorsam ellerini,
Bu seni hiç sevmediğim anlamına gelmesin.
Ben seni insan gibi sevdim.
Ama sen,
Benim seni sevdiğim gibi,
Sevemedin beni.
Şimdi bu ayrılık,
Sadece senin eserin.
Gözyaşın düşmeyecek artık omuzlarıma,
Başın da düşmeyecek.
Bir gece yarısında,
Bir şarkı dinlerken geleceğim aklına.
Ya da bir yağmur damlası,
Değdiğinde camına.
Her şey çoktan bitmiş olacak,
Ben olacağım çok uzaklarda.
Bir resmimi arayıp, bulamayacaksın,
Sen beni,
Ölsen de unutamayacaksın.