Yağmur Damlası Şiiri - Ayten Özgün

YAĞMUR DAMLASI

Köşe başlarında unutulmuş,körpe bir düş.
Yarım bırakılmış,yolculuklar gibiyim.
Terk edilmiş virane bir aşkın,kimliksiz kahramanı,
Işığını yitirmiş ,bir hayalin göz bebeğiyim.

Yelkensiz bir gemi olsam ,rotamı sana doğrultsam,
Kıyılarına yaklaşsam yüreğinin,tatlı bir sarhoşlukla.
Türküler söylesem sana,çığlık çığlığa,
Temmuz sıcağında esen rüzgarın diliyle.

Ayrılık gelmesin,ölüm gibi,ben seni sende yaşadım,
Bırakma ellerimi ne olursun,bırakma beni.
Tut yüreğimden tut sıkıca , salıverme umutları,
Mutluluğa kavuşmak için,biraz daha bekle.

Benim yağmur tanelerim var,gökyüzü kadar,
Bulutların arasından,yanaklarıma süzülen.
Irmak olup çölüne akmalıyım ,göğsünün,
Yanak çukurunda , yağmur damlası olmalıyım.

Ayten Özgün